Każdy człowiek, szczególnie gdy jest młody, chce być bohaterem. Przez stulecia okazji do tego nie brakowało. Ułomny system prawny zapewniał nieustające konflikty lokalne, a wojna przychodziła kilka razy na wiek. Można było wtedy wyłączyć myślenie, poddać się rozkazom autorytetów, a potem liczyć na przypływ życiowej mądrości. Od II WW chciwcy tego świata nauczyli się prowadzić wojny ekonomiczne z niewielkim udziałem sił zbrojnych. Latami niepotrzebna im była rewolucja, ale pozostawali w gotowości trenując armię. Kto może stać się bohaterem? Ten który walczy i nawet ginie w słusznej sprawie broniąc słabszych.

Kto decyduje, że sprawa jest słuszna? Jak już wcześniej napisałem, autorytety decydują, w specyficzny sposób wmawiając tłumom, że biorą na siebie odpowiedzialność, a oni tylko wykonują rozkazy. Przez lata wmawiano ludziom, że odpowiedzialność można podzielić. Równo podzielić. A jak będzie wielu sprawców to tylko niedostrzegalny ułamek odpowiedzialności przyczepi się do jednostki. To tak nie działa. Jeżeli 100 sprawców zgwałci i zamorduje człowieka to każdy dostanie po kilkanaście lat, a prowodyr 25. Z ułudy matematycznej wyszłoby 3 miesiące na każdego.

To jest jeden z powodów dla których jestem ochlofobem. Tłum najczęściej nie ma racji.

Nie ma słuszniejszej sprawy dla reakcji niż obrona słabszego. Ale i tu mamy problem. Kto decyduje o uciśnieniu? Znowu autorytety. Lewica dostrzegła to dekady temu. Cała, skupiona na komercji sztuka, podporządkowana jest jęczeniu, jaki to ten czy ów, lub grupa społeczna jest biedna, nieszczęśliwa i wymagająca obrony. Czym jest blues? Skąd się wzięły protest-songi, czy debilne umiłowanie komunizmu w USA tuż po wojnie. Nie dziwi was, że piosenkarz rapowy, stękający o swoich uciśnionych pobratyńcach, ma na sobie gruby złoty łańcuch, a za resztę ubrań zapłacił kilkadziesiąt tysięcy?
Promowanie lewackich pisarzy, reżyserów, scenarzystów służy właśnie temu, żebyś nie analizował kto jest słaby, uciśniony czy wymagający wsparcia. Masz bronić wskazanego. Pisarze i poeci od paru pokoleń są sfrustrowani i nie zasilają swoimi dziełami literatury, bo każda miernota, która pójdzie po linii wydawców i będzie pisać choćby poprawnie, zostanie wydana i będzie nagradzana, a później wykorzystana. Podkreślam – choćby poprawnie. Bo „choćby poprawnie” budzi zachwyt niedouków, potrafiących czytać jedynie nagłówki w gazetach. A jak wskaże uciśnionego, którego można bronić – nagroda, a jak będzie przy okazji bić się w piersi swoich czytelników, aby wyznając winę osiągnąć mogli wymarzoną katharsis – Nobel murowany.

Patrzą ci młodzi, zwykle niepracujący, nieustabilizowani ekonomicznie ludzie w telewizory i widzą, że w Ameryce bronią Murzynów. I aż w nich kipi, żeby jakiegoś uciśnionego pobronić. Tak publicznie zostać bohaterem. Ale że w parze z chęciami nie idą umiejętności mamy zabawne efekty. Kładzenie się na asfalcie, smarowanie kredą ulic. Rozpaczliwie poszukują jakieś grupy uciśnionych. A to „przedsiębiorcy” stłamszeni restrykcjami, a to LGBT prześladowane brakiem przywilejów, a to kobiety, których nikt nie chce uciskać, czy obywatele zmuszeni do zasłaniania ust i nosa.

	Shork
	14 czerwca 2020 12:15